భీష్మ పితామహుడు ‘కర్మ ఫలితం’ గురించి యుధిష్టిరుడికి చెప్పిన ‘పాము – వేటగాడి’ కథ!

భీష్ముడు ‘కర్మ ఫలితం’ గురించి ధర్మరాజుకు చెప్పిన ‘పాము – వేటగాడి’ కథ!

పాండవులతో పోరు మంచిది కాదని, ధుర్యోదనుడికి హితబోధ చేసినా, అతడు వినిపించుకోకపోవడంతో, అయిష్టంగానే యుద్ధంలో పాల్గొన్నాడు భీష్ముడు. అధర్మపక్షాన నిలబడి, ధర్మంతో పోరుకు సిద్ధపడినప్పుడే, ఇఛ్చా మరణాన్ని వరంగా పొందిన భీష్ముడు, తన మరణాన్ని స్వాగతించాడు. అదే, తన అసమర్థతకు శిక్ష అని భావించాడు. అంపశయ్య మీదున్న భీష్ముడు, పాండవులకు, ముఖ్యంగా ధర్మరాజుకు, రాజధర్మం, రాజనీతి గురించీ, అనేక విషయాలను తెలియజేశాడు. లౌక్యం, రాజ్యపాలన గురించి భీష్మపితామహుడు చేసిన ఉపదేశాలు, కాలం మారినా, వాటి విలువను మాత్రం కోల్పోలేదు. ధర్మరాజుకు కలిగిన సందేహాన్ని నివృత్తిచేస్తూ, భీష్ముడు తెలియజేసిన ఆ ‘కర్మ ఫలితం’ కథేంటో, ఈ రోజుటి వీడియోలో తెలుసుకుందాము..

[ ఈ వ్యాసాన్ని వీడియోగా చూడండి: https://youtu.be/ncpSVL9FrJo ​]

ధర్మరాజు భీష్ముడితో ‘పితామహా.. మీరు నాకు ఎన్నో ఉపదేశించారు. కానీ, నా మనస్సుకు కొంచెం కూడా శాంతి కలుగ లేదు. పట్టుబట్టి, ఎంతో మంది బంధువులను యుద్ధంలో వధించాను. మిమ్ము అతి దారుణంగా, శరతల్పగతుడిని చేశాను. ఇంత చేసిన నాకు, మనశ్శాంతి ఎలా కలుగుతుంది? పితామహా.. నేను రాజ్యం ఇద్దరమూ పంచుకుని పరిపాలిద్దామని, దుర్యోధనుడుని ప్రాధేయపడ్డాను. అతడు అందుకు సమ్మతించ లేదు.

నేను మాత్రం.. పోతే పోనీలే.. రాజ్యాన్ని అతడికే వదిలి వేద్దామని అనుకున్నానా? అలా ఉండక, కోపంతో రగిలి పోయి, పట్టుదలలకు పోయి, యుద్ధం చేశాను. ఫలితం, సర్వనాశనం అయింది. ఈ నాడు పశ్చాత్తాపపడి ప్రయోజనమేమిటి? ఇక నాకు దుఃఖం తప్ప, శాంతి ఎలా కలుగుతుంది?’ అని బాధపడ్డాడు. అప్పుడు భీష్ముడు ఊరడింపుగా, ‘ధర్మనందనా.. చింతించకు. అంతా దైవ నిర్ణయమే. దానిని తప్పించుట మనచేతిలో లేదు.

దీనికి ఒక కథ చెబుతాను విను.. ఒక ఊరిలో గౌతమి అనే బ్రాహ్మణ వనిత ఉండేది. ఆమెకు ఒక కొడుకు ఉన్నాడు. అతడు ఒక రోజు పాము కరిచి, చనిపోయాడు. అది చూసి ఆమె దుఃఖించ సాగింది. అంతలో అది చూసిన బోయవాడు, ఆ కుర్రాడిని కరిచిన పామును పట్టి తెచ్చి, ‘అమ్మా.. ఇదిగో నీ కుమారుడిని కరిచిన పామును పట్టి తెచ్చాను. దీనిని ఏమి చెయ్యమటావో చెప్పు. తల పగులకొట్టి చంపమంటావా? లేక నిలువునా చీల్చి చంపమంటావా? నీవు ఎలా చెబితే అలా చేస్తాను’ అని అన్నాడు.

అందుకు గౌతమి, ‘అన్నా.. ఈ పామును విడిచి పెట్టు’ అన్నది. అప్పుడు బోయవాడు, ‘తల్లీ.. ఇది నీ కుమారుని చంపింది కదా? అన్నాడు. గౌతమి.. ‘అన్నా, విధి ప్రకారం ఈ ఆపద వచ్చింది. నా కుమారుడు చనిపోయాడు. అందుకు దుఃఖించడము సహజమే అయినా, దానికి కారకులయిన వారిని చంపడం, అధములు చేసే పని. ఉత్తములూ, ధర్మ పరులూ ఆ పని చెయ్యరు. జరిగిన ఆపదను వెంటనే మరచి పోతారు. నీవు ఆ పామును చంపినంత మాత్రాన, నా కుమారుడు బ్రతుకుతాడా? దానిని విడిచి పెట్టు’ అన్నది.

బోయవాడు.. ‘అమ్మా.. నీ మాటలు నాలాంటి వాడికి అర్ధం కావు. చంపిన వాడిని చంపడమే నాకు తెలిసిన ధర్మము. కనుక ఈ పామును చంపుతాను’ అని అన్నాడు. అందుకు గౌతమి.. ‘అన్నా.. నీ పేరు అర్జునుకుడు. అంటే, తెల్లని వాడివి, స్వచ్ఛమైన వాడివి, అమాయకుడివి.. నీవు ఇలా ప్రవర్తించ కూడదు. అయినా, నేను హింసను ఎలా సహిస్తాను?’ అన్నది. బోయవాడు.. ‘అమ్మా.. నా మాట విను.. జనులను బాధించే వారిని చంపడమే ధర్మము.. దాని వలన పాపము రాదు’ అన్నాడు. దానికి గౌతమి.. ‘తాను బంధించిన వాడు శత్రువైనా అతడిని చంపడము అధర్మము కదా?’ అన్నది. ‘తల్లీ.. ఈ పామును చంపి, ఈ పాము వలన బాధించబడు వారిని రక్షించడం ధర్మము కాదా? వృత్తాసురుడిని దేవేంద్రుడు చంపలేదా? అది ధర్మమయినప్పుడు, ఇది మాత్రము ఎందుకు ధర్మము కాదు? కనుక ఈ పామును చంపుటకు అంగీకరించు’ అన్నాడు..

అప్పుడక్కడ వీళ్ళ సంభాషణ మౌనంగా వింటున్న పాము బోయవానితో, ‘అన్నా.. ఇందులో నా తప్పేమీ లేదు. మృత్యుదేవత నన్ను ఆవహించింది. నేను ఆ బాలుడిని కరిచి చంపాను. అంతే కానీ, నాకు ఆ బాలుడి మీద కోపముగానీ, ద్వేషముగానీ లేదు’ అని పలికింది పాము. బోయ వాడు, ‘మరీ మంచిది.. మృత్యుదేవతకు ఆయుధమైన నీన్ను చంపడం, తప్పు కాదు’ అని పామును చంపబోయాడు.

అప్పుడు పాము.. ‘అయ్యా.. కుమ్మరి వాడు కుండలు చేసే సమయంలో కుండ పగిలితే, తప్పు తిరిగే సారెదా? కుమ్మరి వాడిదా? నరుల కంటపడితే నన్నే చంపుతారు కదా? అటువంటి నాకు, ఇతరులను చంపే శక్తి ఏది?’ అన్నది. అందుకు బోయవాడు, ‘బాగా చెప్పావు సర్పమా.. ఎదుటి వాడు బాణం వేసినప్పుడు, బాణము వేసిన వాడిది తప్పా? బాణానిది తప్పా? అని ఆలోచిస్తూ ఊరుకుంటామా?

వేగంగా వస్తున్న బాణాన్ని, వేరొక బాణంతో మధ్యలోనే తుంచమా? అందులో పాపము ఏముంది? అయినా, ఎవరో చెప్పారని వచ్చి, బాలుని కరిచి, ప్రాణములు హరించిన నిన్నే కాదు.. మృత్యుదేవత చేతి ఆయుధాలైన నీలాంటి పాములన్నింటినీ చంపాలి’ అన్నాడు. అందుకు పాము నవ్వి.. ‘అన్నా యజ్ఞములూ, యాగములూ, యజమాని ఆజ్ఞ మేరకు పురోహితులు చేయించినా, యజ్ఞఫలితము యజమానికే చెందుతుంది. కనుక ఈ బాలుడిని చంపిన పాపము, మృత్యుదేవతదే కానీ, నాది కాదు’ అన్నది.

అంతలో మృత్యుదేవత అక్కడకు వచ్చి పాముని చూసి, ‘సర్పరాజమా.. నీవు ఏ పాపమూ చేయలేదు. నేను నీకు చెప్పినట్లే, యముడు నాకు చెప్పాడు. నేను యముని ఆజ్ఞను పాటించినట్లే, నీవు నా ఆజ్ఞను పాటించావు. కనుక ఇందులో నా పాపమూ, నీ పాపమూ ఏమీ లేదు. సూర్యుడూ, చంద్రుడూ, అగ్నీ, ఆకాశమూ, జలమూ, గాలీ, ఈ ప్రకృతీ, అన్నీ యముని చేతిలో ఉన్నాయి’ అని మృత్యుదేవత పలికింది.

అప్పుడు పాము.. ‘నువ్వు చెప్పినది నేను చేస్తే, అది నా తప్పని అంటున్నారు. నీవు పంపావని నేను చెప్పాను. ఇది యముని తప్పా? నీ తప్పా? అని చెప్పడానికి నేనెవరిని?’ అని.. బోయవాడితో.. ‘అన్నా.. మృత్యు దేవత మాట విన్నావు కదా? నువ్వు నా తప్పంటున్నావు. ఈ తప్పు నాకు అంటగట్టడం ధర్మమా?’ అన్నది. బోయవాడు నవ్వి.. ‘నువ్వూ, మృత్యువూ, ఇద్దరూ పాపాత్ములే.. నాకు మీ ఇద్దరిలో ఎవరిని చూసినా భయము లేదు’ అన్నాడు.

ఇంతలో యమధర్మరాజు అక్కడకు వచ్చి.. ‘మీకు కలిగిన ధర్మసందేహం తీర్చడానికై నేను వచ్చాను. అసలు ఈ బాలుడి మరణానికి కారణం, ఇతడి కర్మ ఫలమే కానీ, వేరు కాదు. నేను కానీ, పాము కానీ, మృత్యుదేవత కానీ, కాదు.. మనిషి చేసుకున్న కర్మల ఫలితంగానే, పుట్టుక, మరణము, సుఖమూ దుఃఖమూ కలుగుతాయి. వాటిని ఎవరూ తప్పించుకో లేరు. ఏ జీవికైనా, కర్మఫలం అనుభవించక తప్పదు. కనుక, ఎవరినీ నిందించ వలసిన అవసరము లేదు’ అన్నాడు.

అప్పుడు గౌతమి, తాను చెప్పిన మాటలే యమధర్మరాజు చెప్పడం చూసి.. ‘అన్నా.. యమధర్మరాజు చెప్పినది విన్నావు కదా? నాకు పుత్ర శోకం కలగాలని ఉంది. కనుక అనుభవిస్తున్నాను. ఇది వెనుక జన్మలో నేను చేసిన కర్మల ఫలితము. దీనికి ఎవరిని నిందించినా, ఫలితమేమి? కనుక, ఆ పామును విడిచి పెట్టు’ అన్నది. ఇందరి మాట విన్న బోయవాడు, జ్ఞానోదయము పొంది, ఆ పామును విడిచి పెట్టాడు.

కనుక ధర్మనందనా.. యుద్ధంలో నీ బంధువుల మరణానికి కారణం, నీవు కాదు. వారి వారి దుష్కర్మలకు కలిగిన ఫలితమే.. నీవు వారి మరణానికి దుఃఖించడం వృధా..’ అని, కర్మ ఫలితం ఎలా పని చేస్తుందో చెప్పాడు, భీష్మ పితామహుడు..

కృష్ణం వందే జగద్గురుమ్!

Link: https://www.youtube.com/post/Ugy6xbqPC3Aj06XAiKZ4AaABCQ